Co-create!
Mijn eigen houtsnijwerken zijn vooral ideeën, prototypes. De volgende uitvoering kan groter zijn. Met andere elementen. Ik nodig lezers uit om met mij samen beelden te maken, in co-creatie.
Ik ben nog steeds meer schrijver/journalist dan beeldhouwer. Op deze website Wowwood schrijf ik dan ook vooral artikelen over kunstenaars die ik bewonder. Ofwel vanwege hun techniek, ofwel vanwege hun originaliteit.
De onderwaardering in het formele circuit van moderne kunsten voor werken in hout stoort mij ontzettend. Curatoren en andere beslissers lijken unaniem te vinden: in hout werken is geen kunst, maar ambachtelijk gehak. Dan kun je technisch nog zo begaafd zijn, of qua originaliteit en zeggingskracht een bijzondere reflectie bieden op de samenleving, bijna alle beeldhouwers in hout zijn gedoemd om in de marge te opereren. Dorpsmarkten zijn te veroveren, maar de grote steden bieden hardnekkig weerstand.
Misschien moeten wij ons als houtsnijders verenigen om deze situatie te veranderen. De tijd is aangebroken om hout ook als kunstuiting te herwaarderen. Hout is natuur, maar ook opslag van CO2. Bomen zijn de grootste CO2-vreters op deze planeet. Wij kunnen als geen ander de schoonheid van hout naar boven halen.
No Thorns No Roses
De beeldhouwer van de Wederopbouw van Nederland heet Carel Visser. Van hem ligt in het Rijksmuseum in Amsterdam een stapel ijzeren balken die doet denken aan een bouwplaats. Maar hij verwerkte ook planten- en bloemenmotieven in zijn monumentale werken. Ik was dan ook blij dat ik een houtdruk van hem te pakken kon krijgen, die een ontploffende roos verbeeldt. Het is een explosie in Venetiaans rood. Je kunt de nerven van het hout van de houtdruk heel goed zien. Visser maakte er 250 afdrukken van. Ik kreeg nummer 117 te pakken.
Zo’n gedenkwaardig werk vraagt om een imposante lijst. Gelukkig waren de van de sloop geredde meranti trapdelen net groot genoeg voor het op asymmetrisch Japans rijstpapier afgedrukte kunstwerk. Ik bedacht er een toepasselijke tekst bij: ‘No Thorns No Roses’. Vind ik dieper dan het Nederlandse spreekwoord ‘Geen rozen zonder doornen’. Zonder risico, gevaar of pijn is er geen schoonheid te behalen. No Guts No Glory.
Het gebruikte lettertype is er een uit de Amsterdamse School. Kijk op de Berlagebrug in Amsterdam. Daar zijn deze forse letters ook te vinden, uitgehakt in graniet. De meeste houtsnijders snijden letters verdiept uit in het oppervlak, zoals in grafstenen. Ik vind het mooier om de letters er bovenop te leggen. Dat levert een mooi reliëf en schaduwwerking op.
Het formaat van de lijst: hoog 65 centimeter, breed 78 centimeter en diep 3,5 centimeter.
