Where’s that wolf? is een houten paneel dat gaat over de jacht op de Nederlandse ‘probleemwolf’ Bram die maandenlang zoek was. Uiteindelijk is het dier afgeschoten.
Where’s that wolf? Kijk maar eens goed naar het rechtergordijn.
Ook op mijn paneel is de wolf niet meteen te vinden. Heel duidelijk in het iepenhout is het kopje van een kat. Of een eekhoorn, zoals een van mijn vrienden op Facebook suggereerde, toen ik om suggesties vroeg.
De wolf zelf heeft zich veel beter verstopt, in het rechterdeel van het gordijn. Ik noem dit Dendroism. Het verhaal zit al in het hout, je hoeft het alleen maar te versterken, of er zelf nog iets aan toe te voegen. Zoals een diepe scheur in het hout, waar ik een kloof van heb gemaakt, zodat een bergrug ontstaat. Met in de verte een eenzame spar.
Dit paneel is inmiddels de derde in een serie met prachtig iepenhout. De tweede ‘Future Outlook’ verkocht ik als opdracht. Ik vond de dikke plank het in het ‘restantenrek’ van Tafelboom in Utrecht. Deze houtzagerij verwerkt alleen lokaal gerooid hout. Je krijgt bij een aankoop zelfs een soort van ‘bidprentje’ mee met daarop een foto van jouw boom en zijn oude adres. Zo leuk.
Briefpanelen op een droomplek
Tafelboom is inmiddels een van mijn favoriete leveranciers van hout, naast gerooide bomen op het landgoed Oud-Zandbergen. Hier huurt mijn club van houtbewerkers Guts en Klopper een atelier. Een droomplek, voor een houtbewerker.
Op mijn vereniging sneden we ook ‘briefpanelen’ na. Het zijn afsluitende onderdelen van historische kasten. Je loopt er als argeloze kijker snel aan voorbij, want deze vouwen en krullen aan het uiteinde van de panelen lijken heel simpel te zijn. Maar ze zijn knap moeilijk om te snijden, die Tarzanbochten. Ik maak dan ook een diepe buiging voor de meubelmakers van vroeger, die zonder machinale hulpwerktuigen perfect foutloze patronen uitsneden.
Eikenhouten kast uit 16e eeuw met briefpanelen op de deuren: te koop voor 6000 euro.
Hun voorbeeld gaat in mijn paneel geleidelijk over in een gordijnvorm. De vouwen van het briefpaneel lopen over in de prachtige lijnen in het taaie iepenhout, dat zich na schuren ook prachtig laat politoeren.
En die arme wolf Bram. Op de club hadden we het wel over hem. Een van de andere houtsnijders suggereerde dat Bram mensen achtervolgde omdat hij opzettelijk gevoerd zou zijn. “Dan willen mensen een foto van hem maken en gooien ze wat eten neer, om hem te lokken. Niet gek dat hij daarna achter mensen aanloopt.”
Het zou zomaar waar kunnen zijn. Ik weet het niet. Maar bij het maken van dit paneel heb ik wel vaak aan Bram gedacht. En hoe slim hij zich zo lang schuil heeft kunnen houden in dit dichtbevolkte land.
‘Where’s that wolf?’ werd als paneel vooraf gegaan door ‘Stage Fright’.
Omdat een eerder paneel over podiumvrees ‘Stage Fright’ (met een hand die het gordijn opzij schuift) naar mijn dochter is gegaan, vroeg ik of mijn zoon ‘Where’s that wolf’ wilde hebben. Dat wilde hij heel graag. Mijn Bram zal zich dus voortaan verstoppen in Amsterdam, uitkijkend over het IJ.
